Bazı kadınların anne olma hakları ellerinden alınmalı

Şimdi bir kuzenim var anne tarafından, kadın 30 yaşlarının son demlerinde.. ama gör benden daha genç gözüküyor. Zaten eski dereceli türkiye güzeli. Şimdi bu hatun erken yaşta evlendi. Evlendi evlenmesine ama her gece o bar senin bu bar benim gezdi durdu. Kocası da buna pek düşkün evine bağlansın diye koydu karnına çocuğu. Lakin kadın daha çok uzaklaştı evlilikten, 3 çocuğun ardından geçtiğimiz yıllarda vurulan yeraltı babalarından paraya bok diyen herifin biriyle biriyle çekti gitti.. Bunla da evlendi bir süre çoluğunu çocuğunu unuttu..
Adam vurulunca hatun kaldı ortada üstüne bir otel birde kocaman spor salonuyla..
Yanındayken bakınca cidden hayatı çok güzel. Canı sıkılıyor mesela hop ispanyaya gidiyor, evin içinde ipek geceliklerle dolanıyor, ünlülerin hepsini tanıyor, gazetelerin 2. sayfasında fotoğraflarını arıyor, fiziğiyle ilgili tek sorunu kaz ayağı bölgesi, bir çantaya 5 kişilik bir ailenin 9 aylık masrafını karşılayacak kadar para verebiliyor.. kadının kıyafet odası var izmirdeki evimizden büyük yani, o kadar çok ayakkabısı var ki sayamıyorsun bile.. hayatı boyunca hiç çalışmamış, otele de ölen kocasının bilmem kimleri bakıyor buna para veriyorlar sadece.. Yanındayken ne kadar kendimi ezik hissetsem de heyt be ne şanslı insanlar var diyordum.. ben işe giderken çantalarımı boşaltıp bütün bozuk paralarımı toplamaya çalışırken, hatun kapıya gelen bakkalın çırağına 20 tl bahşiş veriyordu çünkü.. bir sevgilisi var kendinden küçük onu mutlu edebilmek için nasıl didiniyor.. zaten yaşını da adama küçük söylemiş. Hastalıklı gibi seviyor adamı. Bütün hayatı varı yoğu o.. Adamda tam böyle nasıl anlatsam hani cluplerde baş taraflarda oturur, viski ya da rakı içer, takım elbise giyer, ağır parfümü vardır böyle, tek muhabbeti arabalar, kadınlar ve forslarıdır.. "sen benim kim olduğumu biliyor musun" adamlarından.. nihat doğanın türkücü olmamış hali işte..
Şimdi bunun üç çocuğu varya ben bunları hiç görmemiştim, zaten kendi de hiç bahsetmiyor, sevgilisine de sadece bir çocuğum var demiş.. Bugün sabah aradı beni, "hemen eve gelip benim çocukları alman lazım sevgilim gelcek onları görmesin" dedi. Bende gittim öyle salak gibi yokda diyemedim.. 3 tane kızı var en büyüğü 15 yaşında.. Hayatta demem yani bu o kadının çocukları diye. O kadar ezik duruyorlarki.
3 üde bir koltuğa sıkışmış kolkola girmişler hiç konuşmuyorlar. Anneleri bağrıyor,
- ben babanıza elli kere söyledim göndermesin sizi buraya canı sıkıldığı zaman, ben uğraşamam işim gücüm var benim.. o babaannenize para yolluyorum üstünüze başınıza bu çul çaputu alsınlar diye mi.. şu halinizle gelmeyin bir daha şu eve, bana sormadan gelmeyin eşşek kadar adam oldunuz hadi babanız çocuk daha sizde mi anlamıyorsunuz. ille adresimimi gizliyeceğim sizden kurtuluş yok mu....
nasıl bağrıyor o kızlara. onlarda hiç seslerini çıkartmıyorlar. en büyük olanı kafası yerde hiç kaldırmıyor bile.. kadında evin içinde bir sağa bir sola dolanıp duruyor, bişeylerle uğraşıyor ama sürekli bağrıyor bunlara..
- babaları ancak akşam gelirmiş bunlar da tek başlarına dönemezlermiş eve.. şunları bir bıraksan puccacım evlerine. tek gönderdiğim zaman papaz oluyorum sonra babaanneleriyle. seni de yordum ya buraya kadar ama bi sen biliyorsun o yüzden, çıldırtacaklar bunlar beni o kadar işimin gücümün arasında bide bunların derdi..
işimin gücümün dediği şey sevgilisi gelecek o yani.. nasıl sinirlendim ama ne diyim ki. dediğim şey neyi değiştirir.. çocuklarla bindik taksiye. büyüğü nasıl ağlıyor. bende varya böyle durumlarda hiç bişey yapamam. teselli veremem, sarılamam öyle ya kitlenirim hiç yokmuş gibi davranırım, yada güldürmeye çalışırım.
Bunlarda ne yapacağımı da bilemedim. Önde oturuyorum ama hıçkırıklarını duyuyorum. diyecek kelime bulamıyorum kızla beraber bende ağlamaya başladım. lanet olsun kızı da öyle bir anlıyorum ki, ama işte diyecek bişey bulamıyorum. dedim taksiden inelim bari bi yerde oturup kızlar sakinleşsin böyle eve de göndermeyeyim.
Büyük kız hiç durmadan ağlıyor, diğer kızlarda onu sürekli öpüyor.. ve ben sesimi çıkartamıyorum. böyle zamanlarda kendimden nefret ediyorum varya, hiç beceremiyorum kilit anlarda napılması gerektiğini. benle aynı yaşlarda olsa güldürürüm falan ama o kıza diyecek bişeyde bulamıyorum..
- bugün ablamın doğum günüydü anneme süpriz yapalım dedik. babama annem bizi çağrıyor dedik. babama söyleme tamam mı abla kızar yoksa.. yılbaşından önce gelmişti annem yanımıza belki özlemiştir demiştik.
orda o kızdan daha çok ağlamışımdır işte.. Bu kadar güzel çocukların annesinin bu kadar karaktersiz olması bide bunun benim akrabam olması ne kadar koydu bana.. Bunların soyu böyle teyzesi de aynı yeğeni gibi bende sizin gibi duraklarda çok ağladım diyecektim demedim.
en çok şey koydu bana ama, en küçük olanı sarıldı ablasına
- abla ağlama bi daha geldiğimizde daha güzel giyiniriz o zaman gezdirir annem bizi.
o kendini suçllama hissi varya, herşey kendi yüzündenmiş gibi olduğunu zannetme o o çocukları büyünce benim gibi yapacak işte..
Eğer böyle bir anne olacaksam doğurmak nasip olmasın bana. O kadar korkuyorum ki öyle biri olmaktan.. Kabuslarımda hep eski sevgilim bacak aramdan bebeğimi çıkartıp çiğ çiğ yiyor, yada ölü bebekler doğuruyorum. herşeye anlam yüklemeyi adet haline getiren ben acaba diyorum bu işaret mi. yapmamam mı gerek..