Belki
biliyorsunuzdur, belki duymamışsınızdır her neyse şimdi yemek
yapmaya sardım. Evde yemek yediğim günden beri kilo veriyorum.
Konu bu değil şimdi, bunu başka bir zaman yazarım. Konu; içinde
birinci dereceden akrabamın da bulunduğu arkadaşlarımın bana
yaptığı büyük terbiyesizlik!
Pazar
sabahı 11'de bunlardan biri aradı, 'ben kızları toplayıp
geliyorum' dedi. Önceki günde diğeriyle telefonda konuşuyoruz,
öğleden sonra işi varmış hanfendinin, 'erken gelin o zaman benim
de çıkmam lazım' diye üstüne basa basa söylüyorum. Saat
12, telefonlarını açmıyorlar! Saat 13, yine telefon açılmıyor.
Saat 13:30, bir mesaj, 'ee ancaa çıkıyoruz' Saat 14:11 benim evin
önündeler.
Açmadım,
o kapıyı açmadım onlara. Kapının önünde bıraktım, içerde
de televizyon izleyerek kahvaltımı yaptım. İster deli de, ister
çocuk, ister manyak. Açmadım ya o kapıyı. Beni saatlerce
bekletmişler orada, canım çıkmış bir şeyler hazırlayacağım
diye, bi de gevrek gevrek sırıta sırıta geliyorlar…. Hayır,
bak ben ki hayatında hiçbir yere erken gitmemiş bir insanım. Ama
bekletmenin de bir sınırı var, ilk bir saat benim önceki
bekletmelerime sayılsın diye zaten ses çıkarmadım sonrasında
ise dellendim.
Bir
de o birinci dereceden akrabam olan çiyan gözlü, mesaj atıyor.
'Yaptığın ayıp, bu insanlar senin elemanın değil!' Allahhhh,
ben daha bir sinirlendim, lan bana ya, bana! Hayatında en fazla
kullandığı kelime, 'canım ya ayağa kalkmışken bana da…' olan
birisi kahvaltı hazırlıyor size, davet ediyor. 'Özür dileriz, 3
saat geç kaldık ayılık ettik' diyeceğinize, elemanın değil ne
demek! Çetele mi tutuyorsunuz, ben bunu yaptım, şunu yaptım,
üstüne bunu yaptım. Tuttuğunuz yetmiyor bi de üstüne 'Pazar
günü kahvaltıya gittim' böyle bir şeyi de görev gibi görüp
ekliyor musunuz. Tabii ki açmam kapıyı. Dua edin, o bahçedeki
havuzu boşaltıp, cesetlerinizi oraya atıp, üstünü toprakla
örtmedim…
Hayır,
bir de bu konuda çok alınganım. Erkek arkadaşım, 'ya bak böyle
yemek yaparsan kilo alacaz!' dedi diye, hala önüne bir tabak yemek
koymamışım. Her akşam önüne geçerek yiyorum… Başka bi
arkadaşım, 'yaee onda dereotu var, koyma koyma!' diye çığlık
attı diye masadan kaldırmışım. Hastayım belli ki çivi eksik,
bana nasıl bunu yaparsınız yahu!
20
kilo bişi var aralarında, bütün yemek boyunca ağzına atacak bi
nane mi maydonoz mu bi otu, gene başlayacak, 'ben bu hafta yine 2
kilo verdim, yine bacaklarım inceldi, yine kollarım gitti, ayy yine
göbeğim yok.' En son bana bir video izletti, 'bak bu hareketler
kilo verdiriyor' diye, lan adamları döve döve zayıflatıyorlar,
bu da bundan manyak gibi zevk ala ala izliyor, ne güzel eriyorlar
diye. Zaten ha bugün ha yarın, ne zaman tokatlasam diye
düşünüyordum, 'lan öleceksin, ölecek!!!' diyerek.. O da mesaj
atmış, aralara da eski Türkçe kelimeler yerleştirmiş seviyeli
tartışma olsun diye. Seviye mi kalmış ortada, 3 saat geç
kalmışsınız, üstüne özür dileyeceğinize çirkeflik
yapmışsınız, bi de kendinizi eleman gibi görüp bi de beni
kırmışsınız. Ben de sizi kapıda bırakmışım, hala seviye
derdinde.
Hala
ortada bir özür yok, sadece erkek arkadaşımı arayıp, 'PMS' mi o
yaee' diyen birinci deredecen akrabam var. Asla affetmicem onları,
asla!
