Küstüm.

Belki biliyorsunuzdur, belki duymamışsınızdır her neyse şimdi yemek yapmaya sardım. Evde yemek yediğim günden beri kilo veriyorum. Konu bu değil şimdi, bunu başka bir zaman yazarım. Konu; içinde birinci dereceden akrabamın da bulunduğu arkadaşlarımın bana yaptığı büyük terbiyesizlik!

Pazar sabahı 11'de bunlardan biri aradı, 'ben kızları toplayıp geliyorum' dedi. Önceki günde diğeriyle telefonda konuşuyoruz, öğleden sonra işi varmış hanfendinin, 'erken gelin o zaman benim de çıkmam lazım' diye üstüne basa basa söylüyorum. Saat 12, telefonlarını açmıyorlar! Saat 13, yine telefon açılmıyor. Saat 13:30, bir mesaj, 'ee ancaa çıkıyoruz' Saat 14:11 benim evin önündeler.

Açmadım, o kapıyı açmadım onlara. Kapının önünde bıraktım, içerde de televizyon izleyerek kahvaltımı yaptım. İster deli de, ister çocuk, ister manyak. Açmadım ya o kapıyı. Beni saatlerce bekletmişler orada, canım çıkmış bir şeyler hazırlayacağım diye, bi de gevrek gevrek sırıta sırıta geliyorlar…. Hayır, bak ben ki hayatında hiçbir yere erken gitmemiş bir insanım. Ama bekletmenin de bir sınırı var, ilk bir saat benim önceki bekletmelerime sayılsın diye zaten ses çıkarmadım sonrasında ise dellendim.

Bir de o birinci dereceden akrabam olan çiyan gözlü, mesaj atıyor. 'Yaptığın ayıp, bu insanlar senin elemanın değil!' Allahhhh, ben daha bir sinirlendim, lan bana ya, bana! Hayatında en fazla kullandığı kelime, 'canım ya ayağa kalkmışken bana da…' olan birisi kahvaltı hazırlıyor size, davet ediyor. 'Özür dileriz, 3 saat geç kaldık ayılık ettik' diyeceğinize, elemanın değil ne demek! Çetele mi tutuyorsunuz, ben bunu yaptım, şunu yaptım, üstüne bunu yaptım. Tuttuğunuz yetmiyor bi de üstüne 'Pazar günü kahvaltıya gittim' böyle bir şeyi de görev gibi görüp ekliyor musunuz. Tabii ki açmam kapıyı. Dua edin, o bahçedeki havuzu boşaltıp, cesetlerinizi oraya atıp, üstünü toprakla örtmedim…

Hayır, bir de bu konuda çok alınganım. Erkek arkadaşım, 'ya bak böyle yemek yaparsan kilo alacaz!' dedi diye, hala önüne bir tabak yemek koymamışım. Her akşam önüne geçerek yiyorum… Başka bi arkadaşım, 'yaee onda dereotu var, koyma koyma!' diye çığlık attı diye masadan kaldırmışım. Hastayım belli ki çivi eksik, bana nasıl bunu yaparsınız yahu!

20 kilo bişi var aralarında, bütün yemek boyunca ağzına atacak bi nane mi maydonoz mu bi otu, gene başlayacak, 'ben bu hafta yine 2 kilo verdim, yine bacaklarım inceldi, yine kollarım gitti, ayy yine göbeğim yok.' En son bana bir video izletti, 'bak bu hareketler kilo verdiriyor' diye, lan adamları döve döve zayıflatıyorlar, bu da bundan manyak gibi zevk ala ala izliyor, ne güzel eriyorlar diye. Zaten ha bugün ha yarın, ne zaman tokatlasam diye düşünüyordum, 'lan öleceksin, ölecek!!!' diyerek.. O da mesaj atmış, aralara da eski Türkçe kelimeler yerleştirmiş seviyeli tartışma olsun diye. Seviye mi kalmış ortada, 3 saat geç kalmışsınız, üstüne özür dileyeceğinize çirkeflik yapmışsınız, bi de kendinizi eleman gibi görüp bi de beni kırmışsınız. Ben de sizi kapıda bırakmışım, hala seviye derdinde.

Hala ortada bir özür yok, sadece erkek arkadaşımı arayıp, 'PMS' mi o yaee' diyen birinci deredecen akrabam var. Asla affetmicem onları, asla!