Bu hesap böyle bitsin

Üniversitedeyken hep sevgilimin evinde kalıyodum o ve 3 ev arkadaşı birlikte yaşıyoduk.. şimdi o ev arkadaşlarının biriyle msnde devamlı konuşuyoruz.. Devamlı diyorum ama ebemi sikiyo çocuk.. Devamlı bu çıktığım oğlanı çekiştirip duruyo.. yok beni aramıyo, yok beni sormuyo, benle konuşmuyo.. sanki çocukla ben değil, o yattı kalktı gibi davranıyor.. Bu başladığı zaman bu muhabbete benim işim var sonra konuşalım diyorum kestirip atıyorum muhabbeti..
Bu gene başladı beni aramıyo hiç bilmem ne diye.. Bu kez dayanamadım.. "yeter be, sende arama sorma tamam okulda olan okulda kalır ne büyütüyosun sanki karnında çocuğun var ondan" diyince karnıma yumruğu atan şeyi söyledi... "o kadar şeyi paylaştık nişanlanıyormuş bi çağırmadı beni.. arayıp sormasını geçtim bu çok koydu bana"
ben ekranın karşısında kaldım.. Bu çok erkendi.. Her insanın hayatında bir kere geçmiş en büyük aşkı vardır ya benimki buydu işte.. Naparsam yapayım ne edersem edeyim kimseye ona duyduğum tutukuyu hissetmedim ben.. Ağzıma sıçtı beni yerden yere attı sürükledi perişan etti ama onun yeri başkaydı benim için.. bu blogu açarken başta sadece ona yazıyodum.. sonra şuraya aldım o yazıları.. o benim başka bir yanımdı..
.....
Hiç oyun oynamadan bir ona eğildim ben.. 4 sene boyunca bir defa bile güzel bir kahvaltı hazırlamamışımdır, yada akşam yemeği.. yemekten sonra bir kahve yapmamışımdır.. o mutlu olsun diye zerre adım atmamışımdır.. Çünkü bilirdim naparsam yapayım o gene beni bırakmayacak nasılsa.. Terkeder giderdi 15 dakika sonra geri dönerdi.. ve her gidişinde ben kapıyı hep açık bırakırdım..
Birbirimize söylenmeyecek kelimeleri ederdik ama hiç utanmadan suratımıza bakardık gene.. beni çok aşağılardı, beceriksizliğimden tutun da bi bok olamayışıma hayatta hiçbiri olduğuma hatta yatağı toplamayı beceremeyişime kadar.. yaa yalnız bu yatak toplama olayı çok koydu bana..
Abi ailesinin evindeyiz bi gün, evde kimse yok ben yatağı topladım sonra bu beni hoop yatağa tekrar attı.. biz fingirdeştik falan oynaştık bi güzel.. sonra ailesi geldi eve bizim iş yarım kaldı.. içeri geçtik apar topar.. Dışarı çıkcaktık geri içeri gidince bu bi gördü yatağı, anam kıyametleri kopardı şu yatağı toplamayı bilmiyosun falan filan diye.. ulan pezevenk beni sikmeye çalışırken düşünüyo muydun yatağı yorganı... dicektim ama içerde babası vardı.. çok içimde kaldı bu ya..
...
İki insanın birbirine söylemeyeceği sözleri söylerdik birbirimize.. ama ne zaman arasam gelirdi.. Ne zaman bişeye ihtiyacım olsa hiç gocunmadan yapardı.. Mağaza vitrininde bişey göstermem yeterdi bana alması için onu.. Beni sevdiğine hiçbir zaman inanmadım, zaten sevmesi içinde hiçbir çabada bulunmadım.. belki sevdi kendince ama beni bırakamayacağını biliyodum.. nedense bırakamıyodu çünkü. Benden soğusa da bitsede benim için şunu yapar mısın demem yetiyodu.. İlişkinin başından itibaren hep nasılsa bitecek gözüyle baktım ben.. nitekim bitti de.. öyle bakmama rağmen bitmesini bi türlü hazmedemedim ama.. Bitecek nasıl olsa diyerek herşeyi bencilce yaşadım.. Benim aşkım banaydı.. ona aşık olduğum için düşünmeden işimi gücümü bırakıp 5 parasız şehrine yerleştim.. umrumda değildi geleceğimiz yada o.. sadece kendi öyle istiyordum... Bencilce bir insanı sevmek nasıl bişey bir tek onda öğrendim ben...
.....
Ben erkekleri ikiye ayırıyorum baba olabilecek olanlar ve asla baba olamayacak olanlar. o işte asla baba olamayacaklar arasına giriyordu.. Çok sinirliydi çok hemde.. ağzımı burnumu kırardı hiç yoktan yere.. sıkıya geldimi kaçardı.. bunaldımı kaçardı.. işte okulda bişeyler düzgün gitmezse acısını benden çıkartırdı.. bencildi çok bencildi hemde.. insanları dinlemeyi hiç beceremezdi.. at gözlükleri vardı, ille herşey istediği gibi olacaktı, titizdi fazla düzenliydi, herşeyi kafaya takardı, ve daha toydu.. aynı yatakta yatamazdık, sürekli başı ağrırdı devamlı ama.. en önemlisi o sigara izmaritlerini bardağın içine koyardı pislik!
ama ben bunları hep görmezden geldim.. hatta hiç görmedim bile.. Onda bulduğum ama kimsede göremediğim tek şey güven duygusuydu.. nasıl oluyodu bilmiyorum ama yanında hiç korkmazdım.. bir tabur asker gelse o gene beni korur savunur gibi gelirdi bana.. yanındayken kendimi hep güvende hissettim.. Ama hiçbir zaman mutlu olmadım.. Hatta bir an yüzüm gülmedi bile diyebilirim.. 4 sene boyunca hergün ağlattı, canımı yaktı benim.. Ama yine de o verdiği güven ne sikim bi duyguysa herşeyi sildirdi bana..
........
İşte şimdi bir zamanlar bana masuscuktan taktığı yüzüğün altınını başkasının parmağına takıyormuş.. Oysa ben onu sileli bir sene olmuştu.. Şimdi bu kadar acıtmaması gerekliydi bu durumun canımı.. Nefes alamıyorum sanki.. evlenecek kızı bile olacak o çok mutlu olacak.. Beni benimle ilgili olan hiçbirşeyi hatırlamayacak.. ölüm haberi gelse daha iyiydi dieyebilecek haldeyim yemin ederim.. Yani ölürse ölsün banane bana mı yaşadı pezevenk! dünya bir pislikten daha kurtulur derdim.. ama şimdi karnıma biri tekmeler atıyo gibi hissediyorum..
Mutlu olsun bilmem ne vikvik diye saçmalamak istemiyorum.. hiçbişey hissetmiyorum.. yani mutlu olsun mu olmasın mı ona bile karar veremiyorum.. Ama düşündüğümde mutsuzluğu da bana birşey katmayacak.. Mutluluğu da aynı şekilde.. ve en acısı da bu sanırım..
Ne olursa olsun ikimiz dışında kimsenin bilmediği bir sır yüzünden onu asla ama aslaa affetmeyeceğim..

O hep sigarasını tam olarak bitirmezdi.. yarıya kadar içer öyle söndürürdü..
Bizide sigarası gibi yarıda bırakıp öyle gitti bu yaşanmışlıktan..

ben başka yastıktayım sen ele kuşak çözdün
ne ben mahremim ne sen, kavlimizi sen bozdun
Bahtiyar ol gözüm yok, rabbim verir sabrını
Bu hesap böyle bitsin, helal ettim hakkımı