Soğuk arabesk

Sonunda regli oldum.. hobaareyy.. çalsın sazlar oynasın kızlar.. 4 ay mı ne geçti..
Ama o 4 ayın acısı nasıl çıkıyor anlatamam... Canım okadar çok yanıyor ki.. ölsemde kurtulsam diyorum.. Hava inanılmaz soğuk.. ve misafirhanenin kaloriferlerini tamir edeleri tutmuş.. yakmıyorlar.. Elektirikli battaniyeyle dolanıyorum.. eldivenlerle falan.. şu anda çenem titiriyo bunları yazarken....
Üzerimde gereksiz bir duygusallık, insana örrk getirecek bir acı var...
Bugün odamda tuvalete gittim.. tuvalet kağıdı bitmiş.. içeri seslendim "tuvaleet kağıdını verir misinnn" diye.. ama sonra aklıma geldi.. ben yalnızdım.. gidip kağıdımı kendim almalıydım.. Bu nasıl koydu bana.. oturdum klozetin üzerinde ağlamaya başladım.. Durduramıyorum gözyaşlarımı.. "tuvalet kağıdını uzatacak bir dostum bile yok benim, yapyalnızım ölüp gitcem soğuktan" diye ağladım.
Ayy bak gene ağlıyorum..
Ben hiç bu kadar üşememiştim yaa.. soğuktan canım yanıyo resmen.. hele uyurken.. elektirkli battaniyeyi açamıyorum, yatarken korkuyorum ben.. Yaa bişi duymuştum.. çocuğun biri bi gün işemiş altına, sabah annesi bi gelmiş bakmış, kiprit çöpünü yakarsın simsiyah olur yaa, aynı öyle olmuş çocuğu.. O hikayeden beri yatamam, korkarım ben.. İnsanlık hali bellimi olur ya işersem.. ilkokuldan beri yapmadım ama belli olmaz ya tırsıyorum valla.. montumla yatıyorum o yüzden.. ...
Bide yılbaşı geliyo, böyle özel günler ve haftalar serisine gıcık kapıyorum.. burda yapayalnız ölcem ben kimsenin ruhu duymucak valla.. Eskiden ne güzel mirel vardı.. canım sıkılıyo lan diyince hemen biosa giderdik.. zoydaklı vardı, suratım asılınca evde rakı balık sofrası hazırlardı.. Beraber insan aşağılamaca oynardık.. Aklımıza gelen herkesi aşağılayıp kendimizi kontes kızı gibi görürdük.. Babamda 2 haftadır aramıyor zaten..
Ben burayı hiç sevmiyorum artık.. eğlenceli hiçç değil. gezemiyorum bile.. Maaşımı alamadım hala.. parasızlık varya çok kötü bişi. Parfümüm bitti, temizlikçi kadının banyoya koyduğu fabulosoyu bileklerime ve kulak arkama sürüyorum.. Güzel kokuyo ama kanser olmamın eli kulağındadır..
Hiç dışarı çıkamıyorum. Ki ben haftanın en az 3 günü çıkardım.. Ağzıma aylardır nerdeyse içki sürmedim. rakıyı çok özledim.. Pizza yemeyi çok özledim.. Balık yemeyi özledim.. Meyveli yoğurt bile alamıyorum kendime.. antep fıstığı da fantezi oldu benim için.. Allahtan işyerindekilerde benle aynı durumdalarda kendimi daha ezik, gariban, fasfakir görmüyorum.. Ama onlar üşümüyolardır en azından evlerinde ufoları vardır.. Çok üşüyorum ben burda ya. neden böyle soğuk ki hava..
.......
Çürüdüğümü hissediyorum, bitiyorum sanki.. Hep bu odada kalacakmışım gibi geliyor.. Bir daha hiç rakı balık yapamıcam, bir daha asla sabahlara kadar içip dağıtamıcam.. maykıl ceksın taklidi yapmam karşılığında tekilaları içemicem gibi.. Bir daha sevilmeyeceğim aşık olmayacağım şapşallaşmayacağı gibi.. çürüyorum ben iştee.. Bacaklarımı bile almıyorum sıcak tutsunlar beni bari diyerekten.. Bu odada ekmek yiyip yiyip şişecem.. davul gibi olcam.. Sonra ölecem.. kimsenin haberi bile olmucak.. Buzdolabı gibi olduğu için kokmam da.. ta yaza kadar farketmezler.
...
Çirkinim, şişkoyum, salağım, saçlarımın önü bok gibi, saçımı boyatamıyorum bile,
evime dönmek istemiyorum.. ne zaman böyle bıksam dönsem sonra ordan kaçmak için uğraşıyorum..
en acısı ne biliyo musun.. kendimi hiç bir eve ait hissetmiyorum. Yani babamın evi, annemin evi, amcamların evi, nazlının evi, ferdanın evi, sedanın evi, sevgilimin evi..
sürekli başkalarının evleri oldu yaşadığım alanlar.. ortak alanlarımızda bile onların evine gidip geliyomuşum gibi hissettim.. Kendi başıma yaşadığım evde bile benim diyemedim..
o kadar çok şehir, o kadar çok ev ve o kadar çok insandan geçtim ki.. hangisinde kaldım bilmiyorum.. Yada hangisi bana aitti.. Nereye gitsem eğretiyim.. hep gidecek gibiyim..
Hep bitecek, herşey hevesimden ibaret..
O kadar çok istedim ki oysa kafam göğsüne koyduğumda kalp sesinde güven hissedeceğim bir adamı.. bana hiçbir şehri, hiçbir evi eğreti hissettirmeyecek tavrını..
Yanlış atlara oynamaktan bıktım.. heveslendiğim herşeyin tuzla buz olmasından.. 5 milyon kez yaptığım hatalardan..
burası da değil işte, beni ben gibi hissettiren yer.. başka bi yer var biliyorum, başka biri de var onu da biliyorum ama beklemekten çok yoruldum.. ben çürüyorum artık..
Bu akşam adres defterinde
"P" harfinin olduğu yerde
Bulup ya çiz ya yak adımı
Ya da sessizlik koy yerine
Allah'ın varsa...