The end

Pekmez beni çok güzel bi yere kahvaltıya götüreceğini söyleyip evden almaya geldi...
Beni götürdüğü yer ise kendi evi oldu...(ki bu evi sarhoş olduğum bi gece googledan kuş başı izleyip, çıplak gözle bulabilirmiyim diye bi arkadaşla iddiaya girip, kapı numaralarına kadar gidip bulmuştum.)
Anam sonunda sevişcez mi napcaz diye beni ateş sardı, böyle napacağımı ne diyeceğimi bilemedim... O arabadan inersem orospu muamelesi görürmüyüm? inmezsem gerizekalı mı olurum? pantolonumu çıkartırmıyım, allah kahretsin altımda ki don hello kittyli, ama allahtan altıma ince çorap giydim en azından Mahmut Tuncer'e benzeyen ayaklarım az buçuk seksi duruyo.. Ya çocuk beni yediyse, ayaktan falan hoşlanmıyosa daha ileri gitmek için benden zarar gelmez yavrum ayakları çektiyse, abuuuuu bi ton şey geçti o evin önünde durduğu anda... Pekmez anlamış olacak ki, "annemle kardeşim evde, sana desem hayatta gelmezdin, gel bi en azından merhaba de sonra gideriz" dedi..
Allahın gerizekalısı hayır dermeyim ben hiç, üstüme başıma düzgün bişeyler giyer elimede el yapımı kekimi alıp en şirin halimle çıkar gelirim ananın yanına.. Allahın dangalağı yaa!!! Çocuktan çocuğum olsun diye götüm çıkarken anasıyla tanışmamak için ne diye bahane uydurayım dingil!! çok sinirlendim hazırlıksız yakalandım!!!!
---
Dünya tatlısı bir annesi, bendne 2 yaş büyük bir kardeşi vardı, beraber kahvaltı yaptık, ilk başta öküz gibi sustum, sonradan açıldım birlikte okey oynadık, sonra ben kardeşi ve Pekmez fifa oynadık..Hiç bu kadar eğlendiğimi hatırlamıyorum 2 sinede turu bindirince balık için salatayı hazırladılar, annesi bana girit usulu çipura yapmayı öğretti.. Bi ara balkonda pekmezle oturup bulmaca çözdük.. Çok garip bir şey, O tanıdığım adam yoktu karşımda kardeşiyle boğuşan, çocuk gibi herşeye burnunu sokan, Nazire Şenlendiricinin taklidini yapan gördüğüm en tatlı insan vardı karşımda...
Odası Fenerbahçe bayraklarıyla süslü, her tarafta çocukluğundan kalma anıları, ilkokul resimleri, hatıraları onun özeli, ve o özeli bana göstermek için büyük çaba sarfedişi, ilk aşkını anlatması, ona ait bir dünya, hep işyerinde cafelerde ve arabada gördüğüm adamı, eşofmanının içinde evde sağa sola koşuştururken görmek beni bi kat daha aşık etti sanırım ona...
Akşam annesi yukarı katta ki komşularına çıktı, ben kardeşi o Simpsonların sezonunu izledik.. Dizimde yattı; yeşil gözlerine, kirpiklerinin kıvrımına, kanağında ki yara izine, kirli sakalına, dudaklarının kıvrımına yüzünde ki her noktaya dokundum hafızama iyice işlemek için onu.. gördüğüm en güzel yüz gibiydi yüzü, şaşkın bakışları, gülümseyişi, dişlerinin muntazamlığı,gözlerini kırpışı, çocuksu mahsunluğu... Pekmeze ait bir çocuğum olsun istiyorum, ben bu adamdan çocuk yapmak istiyorum... saçlarıyla oynarken gözlerini kapatması dizlerimde çocuk gibi uysallaşması, hiç olmadığım kadar huzurluydum, neden bilmiyorum kendimi güvende hissediyordum. Kirpiği yanağına düşmüştü, dilek tut dedim, "hep yanımda kal" dedi.. En güzel yerlerde film biter ya, sonrası mühim değildir, artık kahramanlar yorulmuştur huzur içinde son yazısı yazar.. Ben eğer bir film olsaydım THE END yazımı şimdi yazardım, pekmez dizlerimde, ellerim saçlarında tv izlerken bu sahnede bitsin isterdim herşey, sonrası yok, öncesi mühim değil.. herşey burda bitsin Son yazısı buda yazarak blura dönsün sahne...
Sonra sordum, hangi yanağın diye, "sol" dedi ama kirpik sağındaydı...