Pekmezle bir gece

Bigün sonra izinli olabilmek için, "montaj programı bozuldu gece ben montajı tekrar yapacam" dedim.. ki bu koskoca bir yalandı kaset elimdeydi herkes çıktıktan sonra kasedi masaya bırakıp çıkacaktım, millette bütün gece montaj yaptığımı sanıp beni sonra ki gün çağırmıyacaklardı..(genelde bu taktiği hep yaparım) Ama bu kez bi sorun oldu; 15 dakika sonra pekmez çıktı geldi! "Seni böyle bırakmaya gönlüm razı olmadı, en azından sana arkadaşlık ederim" dedi.. İstedim bi göz allah verdi 2 göz diye takla attım yemin ederim...Bütün gece boyunca sanki montaj yapıyo gibi yapıp sims oynadım, oda bana kendini anlattı..- Babası 2 ay önce vefat etmiş, İstanbuldan o yüzden buraya dönmüş annesi yalnız kalmış- babasıyla 3 yıldır tek kelime konuşmamışlar, araları kötü falan değilmiş tamamen iş güç yoğunluğu dolayısı ile- annesinide kaybetmekten çok korkuyormuş- annesi babasını hiç aramadığı için bununla konuşmuyormuş eve gittiğinde sadece yemeğini masasına koyup, televizyonunun başına geçiyormuş kadın- istanbulu çok özlüyormuş ama babasının ölümünü istanbula bağlıyormuş..bana yaralarını açarken ondan faydalanabilirdim; hemen sarılarak "canımm, üzülme hayat bu" diyerek saçlarını okşayıp ekmeğime yağ sürebilirdim ama yapmadım.. Şu hayatta birçok adilik yapmış olabilirim; ev arkadaşıma ayarladığım çocuğun iyi parça olduğunu görüp kendime ayartmam gibi ( aslında bunu çok kez yaptım) ya da iki arkadaşa birden yüz verip sonra ortadan yok olmam gibi, karşı komşunun kızının kına gecesinde karakolu arayıp rahatsız oluyoruz diye çemkirip kızın kına gecesini mahvetmem gibi, bana verilen sırları -kimseye söyleme sakın- diyede inatla tembihlenen cümleleri millete yaymam gibi, kardeşimin saçı benden daha uzun diye geceleri milim milim kesmem gibi vs vs vs.. Ama şu hayatta öğrendiğim tek şey varsa o da insanların yaralarıyla oynamamamdır..Bende hiç onu dinlemiyomuş gibi yaparak, hiç bi yorumda bulunmadım.. Zaten o da bana anlatıyor gibi değildi bi nevi günah çıkarıyodu.. Yorum yapacakta tek bişey gelmedi aklıma zaten, Ne deseydim " ayy ne pislik herifmişsin!!! sen tut babanı 3 sene arama adam mefta olunca pişman ol dön, sonra anam benle konuşmuyo diye zırla.. Yazık yaa babanın kemikleri sızlıyodur mezarında hayırsız evlat puuuuu suratına senin" aklıma bitek bunlar geliyordu açıkçası..Bu arada benim hakkımda da iyi şeyler söyledi; "sürekli gülüyosun sen, en kötü şey bile olsa yüzüne baktığımda unuyorum bi anda, gözlerinin içine kadar gülümseyebiliyosun" benim popo tabi arşa kadar uçtu.. İşin aslı herşeye gülebilen gül yüzlü bi kız değilim, dişlek olduğum için ağzım kapanmıyor,kapanmadığından dolayı ise malak bi görüntü çıkıyo ortaya, bunu yok edebilmek için sürekli gülümsüyorum gerizekalılar gibi...Baya bir ilerleme kaydettik ama hep böyle aramızda bir south park sessizliği var onuda aşcaz inşallahh..Starbucks olayını da çözdük, kapitalist düzene para kazandırdığımız yeter artık burdan içelim kahveyi diye kendi söyledi. ( gözünü sevdiğimin sosyalizm düşüncesi hep maddi konulurda kurtarıyosun beni ) yemek olayınıda atlattık mı bu iş tamamdır!seviyorum lan ben bu çocuğu öle melul melul masada sızmış savunmasız halini görünce daha bi anladım...