Anlar

Yaşayamadığım anların düğümü boğazımdadır hep; ne zaman bahsedilse karnıma biri tekme atıyo gibi olur ve büyük bir kıskançlık triplerine sokar beni...İlkokulda herkesin evde annesinin yaptığı yemeklerden bahsetmesi gibi.. Ben daha hiç okuldan geldiğimde sıcak yemek yemedim evde.. Ve hiç kapıyı annem açmadı.. Ve bizim ev hep soğuktu çok soğuktu hemde, herkes eve gitmek için can atarken sınıfta, okul yolu bana işkenceydi... (bu biraz küçük emrah modunda olmuş :P )Birde çok büyük aşk yaşamadım hiç... Zaman olarak yıllanmışını yaşadım ama birlikte her anı geçiren, yanında gözlerimden yaş gelene kadar gülebildiğim sonuna kadar güvendiğim hiç aşkım olmadı daha... Hep hesap kitap aşkı yaşadım... Ayrılıkların sonunda çeteleleri tutulmuş faturaları suratıma çarpıp ben senden öndeyim diye çekip gittiler...Herşeyi büyütecek kadar küçük kız değilim ama, Büyüdükçe hiçbişeyin küçüleceği yok gibi gözüküyor...