Şahsi karmaşa

artık hayal kurdurtmuyor bana aşk...bir yerde başlayıp en beklenmez yerde reklam arası veriyor dersin...peki ya ben, ben bunu hak ettimmi dersiniz?...übirini sevdim hemde ilkokul üçte...sınıf başkanı değilim diye hor gördü beğenmedi küçücük sevgimi...oysa defterime kazımıştım ben onun ismini...unuttum bende tabi...sonra ilk öpücüğüm oldu, belki tecrübesiz titrek saf bişeydim...belki korkup en yakın dostlarıma söyleyemedim... ama biliyorum ki terkedilişim öpücük kadar kutsal değildi...sarışın güzel büyük bir ablaya tercih edildim...ve gerçek aşk dedim... yüzükleride ben seçecektim...ama çabuk öğrendim ki beklenmiyormuş beklenen zaman...değişiyormuş insan her zaman... biraz sorumsuz., çokta duygusuz kalıyormuş masum başlayan roman..şimdi büyüdüm... ağlayamıyorumda artık...üstelik yapayalnız da kaldım... ilaçta almıyorum... uyumakta istemiyorum...şimdi büyüdüm... saçlarım bazen sap sarı bazen kapkara yinede ebediyen sevilmiyorum...her giden acı bırakıyor kalbimde... götürdükleri hayallerin iadesini talep edip susmak düşüyor banada nedense...