Beni ancak bir benzerim öldürebilir

Her gün kendimi arıyorum bu sahte sahnede.. Bir gün karşıma dikilip hesaplaşacağım... Biliyorum, duyuyorum... Beni ancak, benzerim öldürebilir...Benim derdim kendimle, ne zaman kendime tahammül edemeyecek hale gelsem, aşka sarıyorum kendimi...Ne zaman hayallerimi gerçek sansam küfrediyorum olmuşlara, olacak olanlar nasılsa aklımdaNe zaman ihanete uğrasam başında biliyordum zaten, merak işte ne kadar alabilir benden bir parça diye bekliyordum..Hep iz bırakmak açtı başıma en büyük belaları, ve hayatıma bakan insanlara ben açtım belalarını...hayata hep iz bırakmak istedim izler aldım hayattan.. yara bere ile dolaştım cadde cadde.. kanatmadı kanattığım sevdalar...kanadım.. büyüdüm kocaman kız oldum erkek gibi kendimi yorgun buldum...hayata hep iz bırakmak istedim...nokta bile kabul etmedi.. soru işaretleriyle tükendim... şimdi dağ gibi büyüdüm estim gürledim... üzerimden kargalar geçti... korkutmadı hayat iliklerimi... korkuluk gibi baktı büyüdüğüm her saniye..hayata hep iz bırakmak isterdim demiştim ya... vaz geçtim..sulh düdüğü ile uzatmaların uzadığı saniyelerin bitimine gömülmek istiyorum...yüzümde dünkü üç silahşörlerin hatırası... biri hepsi için aldı intikamı, hepsi sormadı neden diye...